تای دای اصطلاحی است که در دهه 60 امریکا بر سر زبان ها افتاد. این سبک رنگرزی باستانی که با جلوگیری از نفوذ رنگ به نقاط خاصی از پارچه با روش هایی مثل تا کردن، گره زدن، پیچاندن پارچه و همچنین استفاده از نخ میچرخد.
در این تکنیک در پارچه موانعی ایجاد میشود که باعث میشود رنگ به آن نقاط نفوذ نکند.
اولین نشانه ها از تای دای در تاریخ به سال 810 میلادی در تمدن pre-Columbian بر می گردد. در دیگر نقاط جهان مثل ژاپن، چین، و برخی نواحی در آفریقا نیز این روش استفاده می شد.
در دهه 60 امریکا سبک psychedelic modern tie dye به وجود آمد و شهرت تای دای به واسطه شروع جنبش هیپی ها در آمریکا و تای دای پوشیدن راک استار هایی مثل جان سباستین و جنیس جاپلین در ووداستاک به اوج خودش رسید.
-------------------------------------------------------------------------------------------
شیبوری یک راه دیگر هم برای رنگ کردن و طراحی پارچه وجود دارد، که شبیه به tie-dye است، اما با این تفاوت که تنها برای استفاده از نیل (indigo: یک گیاه استوایی، از خانواده نخودها، که قبلا به عنوان منبع تولید رنگ آبی تیره، به شکل وسیعی کشت می‌شد) تمرکز دارد. اسم این روش، شیبوری (Shibori) است.
شیبوری، یک کلمه ژاپنی است که در زبان انگلیسی و فارسی هیچ معادلی ندارد. این اصطلاح، ریشه در یکی از افعال ژاپنی دارد با عنوان شیبورو (shiboru)، که به معنای چلاندن، آب گرفتن و فشرده کردن است و معنای آن به شکل ضمنی این است: به کار بردن روش‌هایی که از طریق آنها، شما می‌توانید پارچه را طراحی و رنگ کنید.
شیبوری، در نگاه اول، شبیه به tie-dye است. اما وقتی هر دو روش را امتحان می‌کنید، متوجه خواهید شد که tie-dye، تنها بخش کوچکی از عملیات شیبوری به حساب می‌آید.
هنر ژاپنی، بسیار فراگیرتر است و از یک تاریخ غنی برخوردار است که به قرن هشتم بر می‌گردد. تای دای ، از روش پیچاندن پارچه استفاده می‌کند و نتیجه‌ای که از آن حاصل میشود، تنها کسری از کارهایی است که با روش شیبوری، امکان پذیر است. همانط.ور که در ابتدا توضیح دادیم ، تای دای، اشتراک‌هایی از سمت هم دارد به خصوص از سوی هیپی‌های دهه ۶۰ و نتیجه کارش، ایجاد ردیفی از رنگ‌های شاد و سرزنده است.
توسط 